‘Lichtarchitect vind ik eigenlijk niet zo goed bij je passen. Ik vind je meer een lichtkunstenaar,’ zei een klant een week geleden tegen me, toen in zijn tuin bezig was met het afstellen van lampen.
Ik was verbaasd.
‘Hoezo?’ vroeg ik.
‘Nou, een architect bedenkt alleen iets. Een kunstenaar bedenkt én maakt het. En jij doet alle twee. Daarom vind ik je een lichtkunstenaar.’
Voor ik iets kon zeggen, ging hij verder.
‘Lichtkunstenaar vind ik om nog een paar andere redenen beter bij je passen. Je tuinen zijn lichtcreaties. Hoe je buitenverlichting combineert met de natuur is bijna schilderachtig. En je verstaat de kunst van het weglaten. Je gebruikt niet meer lampen dan nodig is.’
‘Als je het zo bekijkt, dan heb je wel gelijk,’ antwoordde ik.
‘Zo zie ik het,’ zei hij stellig.
‘Je hebt helemaal gelijk, maar mijn vak heeft nog een andere kant, een technische kant. Het begint natuurlijk wel allemaal met een lichtdemonstratie om je te laten zien wat het kan worden. Vervolgens maak ik een lichtplan en kies ik de juiste lampen.’
‘Veel kunstenaars maken toch ook eerst een schets en kiezen de juiste materialen? Buitenverlichting is voor jou gewoon wat verf voor de schilder is en de tuin is het doek.’
Ik moest lachen toen hij dit zei.
‘Schilderen met buitenverlichting bedoel je’, mompelde ik, ‘dat is het eigenlijk wel.’